Bu haber 1185 kere okunmuş. 11/09/2020

Paylaş Tweetle Paylaş Yorum Yap

Neredeyse her yerde ne yapmamız, nasıl korunmamız gerektiği söyleniyor ve yazıyor. Virüs bulaşırsa böyle olur aman aman diyip korkuyoruz korkmak yetmiyor. Bakılırsa hasta olanlarda korkuyordu ama yetmedi. Hem kendilerini ateşe attılar hem de temas ettiklerini. Eğer belirtileri gösteriyorsanız doktora gidin. Ve eğer hastaysanız bunu saklamayın. Sadece kendinizin değil, başkalarınında sağlığını hiçe saymış oluyorsunuz.

Kendimizi düşünmüyoruz çevremizdekileri hiç ama hiç düşünmüyoruz.

Tedbirlere uyuyor muyuz? Yoksa...

“Diyetisyen S. D. 24 yaşında. Ateş ve halsizlik bulgusuyla doktora gitti ve testinin pozitif çıktığını Ankara Seyranbağlar da teyzesi ile yaşadığı evde öğrendi. ‘O günden sonra hayatım kâbusa döndü. Hastalık bir nebze ama uğradığım psikolojik şiddet daha ağırdı’ diyor. ‘Anlamadım. Zaten hastalığı ile uğraşan genç bir kadın nasıl bir baskı görebilirdi ki?

D. şöyle özetliyor:

“Virüs ilk yayıldığı günlerde doktor ve sağlık çalışanlarına ‘Aman eve gelmeyin bize de bulaştırırsınız’ diyorlardı ya, öyle bir durum. Hastalığı öğrenir öğrenmez çevremdeki herkese, haliyle yaşadığım apartmandakilere de durumu ilettim. Farkındalığı yüksek biriyim. Aile hekimimin kontrolünde 22 gün karantinaydım. Tüm alışverişlerimi online ödeme-kapıya bırakma şeklinde yaptım.

Kimseyle temasım olmadı. Bir kere eldiven ve maske ile çöp atmak için kapıya yöneldim. Sanırsınız 3. dünya savaşı çıktı. ‘Öcü’ muamelesi yaptılar. ‘Veremli’ gibi davrandılar. ‘Taşın’ demediler açıkça ama o baskıyı yaptılar. 22 gün boyunca, balkonda çöplerle yaşadım. Empatiden, insanlıktan çok uzaktılar.”

Buraya bir parantez açma ihtiyacı hissediyor D. ve şöyle diyor:

“Beni en çok desteğe ihtiyacım olan zamanda eve hapseden bu zihniyet, maske-mesafe kuralını hiçe sayarak, her gün sokakta. İnsanların korona virüsünden korkmalarını anlıyorum. Ancak burada ikircikli bir tutum var. Virüs ‘yakın çevreye’ geldiğinde başka tek başına kaldığınızda başka davranıyorsanız sorun sizde.”

D. hasta olduğunu öğrendikten sonra temaslı olduğu arkadaşlarına da haber vermiş. Ancak aralarından birkaçı ‘Aman bizimle temaslı olduğunu kimseye söyleme’ demişler. D. ‘Linç edilmekten korktular sanırım. Çünkü benim yaşadıklarım ortada. Alacakları tepkiden korkuyor insanlar. Belki de bu nedenle hastalığı gizleme ihtiyacı hissediyorlar. Bir arkadaşım ‘İşyerindekiler öğrenirse büyük problem olur, maaş alamam’ demişti. Virüsün yayılmasının altında yatan bir neden işte bu korku ve bilinç düzeyinin yeterli olmaması bana göre” diyor. “ - Fulya SOYBAŞ

ALEYNA GÜRSOY