Facebook
Twitter
Google+
RSS
- Anasayfa
- Yavuz Cemil Yavuz
NAZIM HÄ°KMET
NAZIM HÄ°KMET/MEMLEKET
MEMLEKET/NAZIM HÄ°KMET
15 Ocak doÄŸum günü.
Anımsadı Nazım dostları,
o günü, dünü, bugünü.
Kendi kaleminden,
kendi dilinden yazdı, bıraktı,
kendi yaÅŸamöyküsünü…
OTOBÄ°YOGRAFÄ°
(ÖZYAÅžAM ÖYKÜSÜ)
1902'de doÄŸdum,
doÄŸduÄŸum ÅŸehre dönmedim bir daha.
geriye dönmeyi sevmem.
üç yaşımda Halep'te paÅŸa torunluÄŸu ettim
on dokuzumda Moskova'da
üniversite öÄŸrenciliÄŸi
ve on dördümden beri ÅŸairlik ederim
kimi insan otların,
kimi insan balıkların çeÅŸidini bilir,
ben ayrılıkların
kimi ezbere sayar yıldızların adını,
ben hasretlerin.
hapislerde de yattım,
büyük otellerde de!
açlık çektim,
açlık grevi de içinde
ve tatmadığım yemek yok gibidir
otuzumda asılmamı istediler
kırk sekizimde Barış madalyasının
bana verilmesini,
verdiler de.
otuz altımda, yarım yılda geçtim
dört metre kare betonu.
elli dokuzumda on sekiz saatte uçtum
Prag'dan Havana'ya.
Lenin'i görmedim
bulundum tabutunun başında 924'te.
961'de ziyaret ettim Anıtkabir'in de.
partimden koparmaya yeltendiler beni
sökmedi.
yıkılan putların altında da ezilmedim.
951'de bir denizde genç bir arkadaÅŸla
yürüdüm üstüne ölümün.
52'de çatlak bir yürekle
dört ay sırtüstü bekledim ölümü.
sevdiğim kadınları delice kıskandım.
hiç haset etmedim Åžarlo'ya bile.
aldattım kadınlarımı.
konuşmadım arkasından dostlarımın.
içtim ama akÅŸamcı olmadım.
hep alnımın teriyle çıkardım
ekmek paramı ne mutlu bana.
başkasının hesabına utandım.
yalan söyledim
yalan söyledim
baÅŸkasını üzmemek için;
ama durup dururken de
yalan söylemedim.
bindim tirene, uçaÄŸa, otomobile,
çoÄŸunluk binemiyor.
operaya gittim,
çoÄŸunluk gidemiyor.
adını bile duymamış operanın.
çoÄŸunluÄŸun gittiÄŸi kimi yerlere de
ben gitmedim 21'imden beri
camiye, kiliseye, tapınağa
havraya büyücüye ama
kahve falıma baktırdığım oldu.
yazılarım otuz kırk dilde basılır;
Türkiye'mde Türkçemle yasak.;
kansere yakalanmadım daha
yakalanmam da ÅŸart deÄŸil.
baÅŸbakan filân olacağım yok
meraklısı da değilim bu işin.
bir de harbe girmedim.
sığınaklara da inmedim
gece yarıları
yollara da düÅŸmedim
pike yapan uçakların altında;
ama sevdalandım altmışıma yakın.
sözün kısası yoldaÅŸlar!
bugün Berlin'de kederden
gebermekte olsam da,
insanca yaşadım diyebilirim
ve daha ne kadar yaşarım
başımdan neler geçer daha
kim bilir?
nasıl bilebilirim?
(11 Eylül 1961 / DoÄŸu Berlin)
Y. CEMÄ°L YAVUZ
