Bu haber 605 kere okunmuş. 19/09/2020

Paylaş Tweetle Paylaş Yorum Yap

Evet, güvensiz yaşamak çok zor, bir yanımız ‘herkes melek’ derken bir yanımız ‘ Sana öyle geliyor, bildiğin Şeytan’ diyor. Güvenmeye çalışıyoruz fakat çok defasında yanılmalara devam ediyoruz. Çok defa diyorum ya işte tamda orda, arada kalan, güvenilesi o kadar da azımsanmayacak insan çıkıyor karşımıza. ‘Pes etmeyin, bak biz varız’ diyorlar adeta. Güven işte becerebilirsen tabi…

Çok basit örneklerle ne boyutlara geldiğimiz apaçık resmedilebiliyor aslında. Bir organik yumurta almaya kalkıyoruz mesela, tercihen köylülere yöneliyoruz kandırmaca olmasın diye ama o da ne köylü teyzem üzeri patentli yumurtaları x marketten almış birazda samanla karıştırmış buyurun size ‘organik’ demiş. Yersen, tabi bence yeme!

Mesela küçük çocukları milletçe pek bir severiz, hem de öyle böyle bir sevme değil kimin çocuğu olursa olsun öpe koklaya… Önceleri gayet normaldi bu durumlar, tüm annelerde hemen izin verirdi (Hoş izin alan var mıydı o da muamma) ya şimdi bütün anneler tedirgin, ortalık kötü niyetli insan dolu nasıl güvensin? Sevme, etme dese bu defa da ‘Aman ne kıymetli çocuğu var, sanki bir çocuk bunda var!’ serzenişleri. İki ara bir dere tamda bu durum olmalı, araflarda dolan bakalım çıkış yolu var mı?

Hal böyle olunca güvende rafa kalktı kalkacak. Ama insanız ya inanmadan, güvenmeden nasıl yaşarız? Herkese kuşku ile yaklaşarak, her selamdan çeşitli paranoyalar çıkararak, senaristleri aşan senaryolarımızla her söylenenden kurgular yaparak nasıl mutlu olabiliriz? İlla bir dur demek zorundayız, bir şans vermek durumundayız. İnsanlık bunu gerektirmez mi sonuçta. Biz deneyelim, pes etmeyelim belki yanılalım ama hiç vazgeçmeyelim. Çünkü durum baya vahim. Toparlayamazsak şayet ipin ucu kaçtı kaçacak. İzole, yalnız, güvensiz insanlar durmadan artacak. Biz bir el uzatalım belki hala bir umut vardır.

Sevtap Karagöz Sönmez

sevtapkaragoz@gmail.com