Bu haber 806 kere okunmuş. 15/01/2022

Paylaş Tweetle Paylaş Yorum Yap

Ne çok şey unutup gidiyor aslında. Bi koşuşturma, bir telaş, neden olduğunu bile bazen unuttuğumuz kaoslar, hep bir yerlere yetişmeye çalışmalar, akıllarda dönen onlarca sorular, planlanan etkinlikler, verilen sözler, biri biterken diğeri başlayan yetinmezlikler arasında.

Çok zor değil aslında hafif bir uyanmayla hatırlayabiliriz her şeyi. Neye ihtiyacımız olduğunu, aslında ne kadar az vakti kendimize ayırdığımızı, dünyayı kurtarma umudumuzu. En ufak bir boşlukta sarıldığımız telefonlardan göremediğimiz en yakınlarımızı hatta kendimizi bile görünmez duvarlar ardına hapsettiğimizi…

Belki bir kelebeğin öpmesi lazım yanağımızdan ya da bir uğur böceğinin elimize konması gerek bu güzellikleri görüp silkelenmemiz için. Gözümüzdeki perdenin kalkması için belki bir köpeğe yemek vermek gerek. Hatırlamak için o hatıraları, koşup oynadığımız sokakları, bir çikolata ile aşk yaşadığımız zamanları kalpten düşünmek gerek. Tek derdimizin bilyelerimizi kaptırdığımız komşu çocuğundan bunun rövanşını almak olduğu bir gezegende bulunmak gerek.

Halbuki biz de çocuktuk, masumduk, dünya dönüyor mu, zaman akıyor mu farketmeden yaşardık. Hayallerimiz vardı en değerlisi, prenseste olurduk, peri de, büyü de yapardık sihirde. Hayallerimiz sonsuzdu bizim. Sınır yoktu düşünmekte. Kimse ket vuramazdı ki bizim düşlerimize…

Hatırla! Kılığından çok gözlerine baktığın arkadaşların yok muydu? Hatırla! Koşulsuzca sevdiğin hayvanların? Hatırla! Gözyaşının ağaçtan koparılan bir meyveyle mutluluğa dönüştüğü anların yok muydu? Sanal oyunlar dışında onlarca oynadığın oyun? Zarar gelir mi diye aklından bile geçirmediğin komşuların? Çocuklarını kendi çocukları gibi gören semtin? Hasta olur muyum acaba diye düşünmeden sarılıp öptüğün arkadaşların? Her hastalıkta paranoyaya bağlamayıp es geçtiğin zamanların? Yaşlılarla çocukların aynı dili konuştuğu, aynı sohbette buluştuğu hatıraların?

Unutma ki sende devret çocuklarına bu değerleri! hatırla ki gerçek mutluluk canlansın gözlerinde, kuşlar kanatlansın kalbinde…

Sevtap Sönmez

sevtapkaragoz@gmail.com