- Anasayfa
- Mehmet Çağ
ÖZEL GEREKSİNİMLİ ÇOCUKLARIMIZ
Doğuştan ya da daha sonraları geçirilen çeşitli rahatsızlıklara bağlı olarak bedensel, zihinsel ya da ruhsal bakımdan kendini tek başına idame ettirmesi mümkün olmayan çocuklarımızın bazı özel gereksinimleri mevcuttur.
Bu çocuklarımızın ve ailelerinin eğitim, sağlık, iş, vb. konularda ihtiyaçlarını karşılayabilmek için maalesef ülkemizde birçok engeli aşmaları gerekmektedir. Bu engellerden en önemlisi de toplumdaki bedenen sağlam ama ruhen ve zihnen hastalıklı insanların zihinlerindeki yanlış kök inanışlardır. Toplum içerisinde öyle bir örgütlenmişlerdir ki bu kişiler toplumun her kademesinde görülebilmektedir. Bu durumun kişinin eğitimli ya da eğitimsiz olmasıyla bir alakası bulunmamaktadır. Bu tamamen yetiştirilme tarzıyla alakalıdır. Vicdanlı ve merhametli ailelerde yetişmiş eğitimli ya da eğitimsiz kişiler bu noktada bu çocuklarımıza her türlü desteği sağlayıp önlerini açarken, vicdan ve merhamet duygusundan yoksun kendine odaklı bencil ailelerde yetişen eğitimli ya da eğitimsiz bireylerde bu çocuklarımızın sosyal yaşama katılmalarının ve özel gereksinimlerinin karşılanabilmesinin önüne set çekmeye çalışmaktadır. Bu empati yoksunu bireyleri tam olarak örneklendirilecek olursak işçi sınıfının yükselmesini engellemeye çalışan burjuva sınıfı, yahut da ortaçağ karanlığını bitirmeye kararlı bir avuç aydın ve bilim insanını yok etmeye odaklanmış kara cahil ortaçağ papazlarına benzetmek mümkündür. Nasıl ki bu iki grupta isteklerinde başarılı olamadıysa aynı şekilde bizim özel gereksinimli çocuklarımızın sosyal yaşama adapte olabilmelerinin ve toplumun her kademesinde varolabilmelerinin önüne de bu vicdan ve merhamet yoksunu kişiler geçemeyecektir. Bu kişilerin aslında özel çocuklarımızın toplumun her kademesinde olmalarından ve onlarla bir arada olmalarından rahatsızlık duymalarının psikolojik alt yapısı da mevcuttur. O da şudur; Bu kişiler kendi kalplerinde ki ve zihinlerinde ki engellerin somut yansımalarını bu çocuklarımızda gördüklerinde kendi içsel kararmışlıkları onları rahatsız etmektedir ve bu yüzden duydukları rahatsızlıktan kaçınmak için çocuklarımıza tepki göstermektedirler.
Son olarak şu cümleyle yazımı tamamlamak istiyorum: ‘‘Bu çocuklarımız için toplumsal engelleri kaldırmaktan ziyade önce zihinlerimizde ki engelleri kaldırmaya odaklanalım’’ gerisi kendiliğinden zaten gelecektir.