Facebook
Twitter
Google+
RSS
- Anasayfa
- Yavuz Cemil Yavuz
NEFRET DEVRÄ°! NEREYE KADAR?
Bilenler bilir;
Osmanlı’da 1402 ile
1413 arasında süren
kargaÅŸalık dönemine,
“Fetret devri” denilir.
Sözcük anlamı Arapça.
Olması, sürmesi gereken
normal ve olaÄŸan gidiÅŸi,
yönetim kaynaklı olarak,
kesintiye uğraması demektir.
Yani memlekette iÅŸlerin
hiç de olmaması gereken
ÅŸekilde tersine iÅŸlemesidir.
Osmanlı’da sultan Bayezid’in,
dört oÄŸlu arasında sürüp giden
taht-iktidar kavgaları nedeniyle,
on bir yıl süren Fetret Devri’nin
sonunda Osmanlı birliği dağılır.
Ankara savaşı ile parça parça ve
bütün moralini de yitirmiÅŸ olan
Osmanlı, kendini toparlayıp da
birliÄŸini yeniden saÄŸlamakta
çok çok zorlanır.
Sonunda, ağır mı ağır maliyetiyle,
katliamlar ve de binlerce ölüyle,
dökülen nice kardeÅŸ kanları ile
11 yıl süren bu kargaÅŸa içinde
dağılan birlik yeniden sağlanır.
Ä°ÅŸte bu dönem Osmanlı’da,
uÄŸursuz “Fetret Devri”
diye anılır.
Artık modern zamanlardayız.
Cumhuriyet’in 97. Yılı’ndayız.
Taht ı iktidar kavgalarındayız.
KardeÅŸin kardeÅŸle o iktidar
kavgaları içine yuvarlandığı,
birlikte yaşamanın zorlaştığı,
sanki o tarihin tekrarındayız.
O “Fetret Devri”nde saltanat,
Hanedan ve şehzadelik vardı;
taht kavgaları olağan sayılırdı.
Oysa bugün “Cumhuriyet” var.
Onlarca yıllık demokrasi deneyi,
kuralları ve de kurumları var.
Demokrasinin gelenekleri var.
Demokrasi denilen zamanlarda,
seçimle gelip seçimle gitme var.
Halk iradesine boyun eÄŸme var.
Barış içinde bir arada yaÅŸama,
kendi gibi olmayana saygı var.
HoÅŸgörü, kabullenme vs vs var.
Demokrasi denilen zamanlarda;
temel haklar ve özgürlükler var.
Haklara saygı, hukuk üstünlüÄŸü,
güçler ayrılığı ve de adalet var.
Etnik, dinsel, mezhepsel ayrımcılık,
cins ayrımcılığı yok; eÅŸitlikçilik var.
Dışlama, baskı, yok sayma yerine,
“kendini ne sanırsan” baÅŸkayı da
öyle saymak ve kabul etmek var.
ÇoÄŸunlukçuluk deÄŸil çoÄŸulculuk;
tek seslilik yerine çok seslilik var.
Tac yok, taht yok, sultanlık yok;
halkın iradesi ve halkın gücünün
temsil yeri ve ifadesi demek olan
Türkiye Büyük Millet Meclisi var.
Gücün tek elde toplanması yok;
demokratik güçler ayrılığı var.
DüÅŸünceleri özgürce ifade etme,
halkın sesi basın özgürlüÄŸü var.
Mutlak iktidar yok; denetlenen,
hesap verebilen iktidarlar var.
Ve “muhalefet etme hakkı” var.
Yurttaşların hak arama, protesto,
gösteri ve yürüyüÅŸ hakları var.
Demokrasi-demokratik yaÅŸam,
ilkeleri ve de gerekleriyle var.
Evet, 1402-1413 arasında Osmanlı’da,
Anadolu’da taht ı iktidar kavgasında,
kardeÅŸ kanları döken o karmaÅŸada
o uÄŸursuz “Fetret Dönemi” var.
Bugün gelinen noktada nicedir,
üzerimizde ağır karabasan var.
KardeÅŸin kardeÅŸe ateÅŸi yoksa da;
korkularımızın en büyüÄŸü olan,
ülkenin, milletin birliÄŸi bütünlüÄŸü;
Türkiye Cumhuriyetinin istikbali,
istiklali, endiÅŸesi ve korkusu var.
Ardında kim yok, kim var;
lakin en kötüsü de nicedir
memleketin dahilinde,
milletimizin içerisinde
ne yazık ki ve maalesef
bir “Nefret Devri” var.
Peki, böyle nereye kadar?
YAVUZ CEMÄ°L YAVUZ
