Bu haber 790 kere okunmuş. 15/01/2021

Paylaş Tweetle Paylaş Yorum Yap

NAZIM HİKMET

119 YAŞINDA

OTOBİYOGRAFİ

(ÖZYAŞAM ÖYKÜSÜ)

1902'de doğdum,

doğduğum şehre dönmedim bir daha.

Geriye dönmeyi sevmem.

Üç yaşımda Halep'te paşa torunluğu ettim.

On dokuzumda Moskova'da

üniversite öğrenciliği

ve on dördümden beri şairlik ederim.

Kimi insan otların,

kimi insan balıkların çeşidini bilir,

ben ayrılıkların.

Kimi ezbere sayar yıldızların adını,

ben hasretlerin.

Hapislerde de yattım,

büyük otellerde de!

Açlık çektim,

açlık grevi de içinde.

Ve tatmadığım yemek yok gibidir.

Otuzumda asılmamı istediler.

Kırk sekizimde Barış Madalyası'nın

bana verilmesini;

verdiler de.

Otuz altımda, yarım yılda geçtim

dört metre kare betonu.

Elli dokuzumda on sekiz saatte uçtum

Prag'dan Havana'ya.

Lenin'i görmedim,

bulundum tabutunun başında 924'te.

961'de ziyaret ettim anıtkabirinde.

Partimden koparmağa yeltendiler beni

sökmedi.

Yıkılan putların altında da ezilmedim.

951'de bir denizde genç bir arkadaşla

yürüdüm üstüne ölümün.

52'de çatlak bir yürekle

dört ay sırtüstü bekledim ölümü.

Sevdiğim kadınları delice kıskandım.

Hiç haset etmedim Şarlo'ya bile.

Aldattım kadınlarımı.

Konuşmadım arkasından dostlarımın.

İçtim ama akşamcı olmadım.

Hep alnımın teriyle çıkardım

ekmek paramı ne mutlu bana.

Başkasının hesabına utandım,

yalan söyledim.

Yalan söyledim

başkasını üzmemek için;

ama durup dururken de

yalan söylemedim.

Bindim trene, uçağa, otomobile,

çoğunluk binemiyor.

Operaya gittim,

çoğunluk gidemiyor;

adını bile duymamış operanın.

Çoğunluğun gittiği kimi yerlere de

ben gitmedim 21'imden beri

camiye, kiliseye, tapınağa

havraya, büyücüye ama

kahve falıma baktırdığım oldu.

Yazılarım otuz kırk dilde basılır;

Türkiye'mde Türkçemle yasak.;

Kansere yakalanmadım daha,

yakalanmam da şart değil.

Başbakan filân olacağım yok,

meraklısı da değilim bu işin.

Bir de harbe girmedim.

Sığınaklara da inmedim

gece yarıları,

yollara da düşmedim,

pike yapan uçakların altında.

Ama sevdalandım altmışıma yakın.

Sözün kısası yoldaşlar!

Bugün Berlin'de kederden

gebermekte olsam da,

insanca yaşadım diyebilirim

ve daha ne kadar yaşarım.

Başımdan neler geçer daha

kim bilir?

Nasıl bilebilirim?

(11 Eylül 1961 / Doğu Berlin)

YAVUZ CEMİL YAVUZ