Bu haber 553 kere okunmuş. 24/10/2020

Paylaş Tweetle Paylaş Yorum Yap

Bazı köşe yazılarım vardır, döner döner okurum. Keyiflenirim okudukça. Otururum her pazartesi ve ya salı sabahı köşe yazmaya. Hazırlıklarım hafta boyu sürer. Sizlerin bir çırpıda okuduklarınızı, hemen yazamam. Emek veririm. Bazen saatlerce araştırır okurum. Bazen de yazarım yazarım beğenmem. Silerim. Bazen de, yazdıklarımı beğenmesem de saklarım.

Eski bir köşe yazım ile okurlara selam olsun.

AMAN GÜL ALİ'M

Gül Ali'min saçları pırıl pırıl parlıyor..

Gül Ali'yi görenler hüngür hüngür ağlıyor..

Aman gül Ali'm, canım Gül Ali'm...

Oyna bana Gül Ali... Çal bana Gül Ali...

Zeytinliklerin arasından olanca sesiyle bağırıyor. Elinde sırık, zeytinleri yere dökmek için ...

Anası çıkışıyor..

- Olum dalları gırmadan vursana. Günah ağaca, dallarına,  budağına.

- Ali'nin öfkesi dallara zeytinlere değil ki !..

- Yaşayamadığı gençliğine..

- Sevdalısına , gönlünce yapamadığı güzelliklerin hayalindeki gibi olmayacağı endişesinde !..

- Bunca emek ve çabanın ardından, zeytinden umuduğunu bulamamanın kırgınlığına !

- Babasının erkenden gidişine, onsuz kalışının mahzunluğuna !..

- Yeğenlerine yapamadığı dayılığın öfkesinden, hırçınlığı ..

Düzgünce konuşmaya başladığı küçük yaşından beri anasıyla didişir dururdu. Zeytin toplanmaya başlandığında huysuzluğu daha bir artar, en çok didişmeyi anasıyla yapardı. Büyüdükçe bir top sevdasıdır başladı. Okulun bahçesinde top. Evin bahçesinde top.

- Oyunumdan kaldım, bizimkiler şimdi mahallede top depiyoladır. Sen beni burda çalıştır dur bakam. Az daha büyüyem, delikanlı olem, zeytine gelirsem kel olem.

- Ol, aynı dayın gibi kel ol emi.

Anası bunu söylerken hem güldü. Hem de kızgınlığı geçti. Ali ile anası göz göze geldiler, bakışlarını kaçırdı, densizlik ettiği inancıyla sırığı zeytin dalına hızlıca indirecekti ki, anasının sözlerini anımsadı. Uzaklara bakıyordu şimdi. Kaz Dağları'nın tepesinden. Körfezin zeytin denizinin içinden uzanan sahili gördü. Beyaz köpüklerin dans ettiği, rüzgarın coşturduğu dalgaların arasından didinip gelen kayığı fark etti. Ekmek kavgası diye geçirdi içinden. O denizden, ben zeytinden.

Zeytin bir yok verir, ertesi yıl bu yokluğa inat çok verirdi. Bu yıl yok yılıydı. Yok... Anasının keçilerini satacağı yıl, bu yıl olmalıydı.

Nasıl diyecekti;

- "ana keçileri bu yıl satsak ya"!

Ya da;

- "oğlakların hepsini satsak, anaları kalsa".

Bu düşünceleriyle zeytinleri toplamaya, topladıklarını çuvallara doldurmaya başladılar, ana - oğul. Fabrikaya verilecekleri ayırdılar. Pazara götürülecekler de, eve gidecekler de ayrıldılar. Akşama kavuşuyordu Körfez, ağır aksak.

Köye varışı hesapladı.

- Anasına:

-"hadi gari , galan galsın..Gurdun , guşun olsun onlar da".

Anası gülümsedi..

" Deli oğlan, kendini düşüneceğine gurdu-guşudüşünüyo, yaradanım akıl vesin sana gari" diye söylendi. Anasını duymazdan geldi Gül Ali.. Anasına sordu bir kez daha;

- Ana babam soyadını neden "Gül" deye almış?

-Olum soyadımızı deden almış. Kardeşleri Çanakkale'de şehit olunca, sülalecek ağlaşmışlar. Bundan geri kimseler ağlamasın  gülsün deyealmışlaa..

Anasına bakarak;

- Gül deye almışla, ama baksana anamız ağlayıp duru.

- Töbetöbe, neremiz ağlamış? Delirdin yalım!.. Bak zetinnemiz doluşup duru çoval, çoval. Bereket vesindisenya.Topdepecemdeye, anaya ataya bigözel söz demiyon. Dilini goparcem senin.

Ali gülümsedi.. Anacığına sarıldı.

- Anamm, seni aççık daha gızdıremdeye böle söledim. Sana nasıl kıyarım , seni nasıl üzerim, evimizin direği, benim ciğerim, gözel anam !..

Bak önümüzde anala günü vaaa..

Çarşamba pazarında ne kazanırsak hepsi senin olcek. Ne istersen alcez.

Ne keçileri ne de oğlakları satmacez.Bundan geri sen ne  dersen odur. Ben senlendaklaşıyom.. Mukallitlik ediyom. Dedem sölerdiya..Bu oğlan çok "mugallitolcek" deye. Hem dedeme, hem babama rahmet olsun.

Anasıyla dağın eteğinden köye doğru yol alırken güneşin ışıkları sahille buluşuyor, güneş sanki  dağın ardından denize doğru uzanıyordu. Anası önde, o arkada. Alinin yanık sesi Kaz Dağları'nın eteğinden körfeze yayılıyordu.

Edremit'in kışlası

Kaz Dağına bakıyor

Çakır da gözlü efeler

Tüfekleri çatıyor

Edremit’in gelini..

Kınalamış elini..

Sarmaya doyamadım o incecik belini...

*********************

Fatma Zehra KÖSELEY