Bu haber 453 kere okunmuş. 10/01/2022

Paylaş Tweetle Paylaş Yorum Yap

“DOKUNMAYIN YAŞIMIZA, BİZLER FARKLI YETİŞTİRİLDİK”

Korona günleri sayesinde birden 65 yaş üzeri gurubumuz Suçlu ve Emekli maaşlarımızla sanki yükmüşüm gibi izlenim sohbetleri havada uçuşuyor… Bizler Yokluk-Varlık-Vatan sevgisi-Vefa duygularını çocukluk yıllarımız 2.dünya savaşı bitim yıllarına iki partili  (CHP ve DEMOKRAT) döneme denk geldiği  için Türkiye  genç Cumhuriyet yıllarını yaşayan özel bir gurubuz.(Dışlamak yerine saygı duyulup refaha götürülmesi gereken kişiliklerimiz var.)

Hadi şimdiki yaşamlardaki Parti ve Parasına göre ayrıcalık lafları türetenler bizi bir inceleyiniz. Çocukluğumuz çorap yamaları, Ayakkabıpençeleri,Büyüklerden bize kalacak ters yüz yapılıp boyanacak, dikilecek eşyalar bize ne zaman sıra gelecek özlemi,Kapısının önünü süpüren,doğada çöp bırakmayı ayıp bilen, Bayramlarda evini badana,temizlik yapan,Bayramlık ayakkabı veya yeni giysilerle yatağımızda o gece sarılarak uyuyan,Bayramlarda evine yakın komşuları ve uzak akrabaları eli boş olmadan ziyaret eden,Bir hasta ziyaretini yaşam önceliği hisseden, Yardımlaşmayı gizli yapmayı tercih eden,Komşu ölümlerinde bir aile ferdi öldü diye üzülüp günlerce Radyo açmayan,Aş pişirip merhum evi ziyaret eden,Ezan sesinde işi bırakıp,tıpkı İstiklal marşındaki duyguların kutsallığını hisseden,En azından yaş ne olursa olsun 3 Cuma üst üste camiye gitmemezlik yapmayan,camiden çıkarken Kardeşlik,Birlik, Beraberlik,Paylaşım duygularını tazelemiş olarak işine,yaşamına dönen,yalanın ayıp olduğu ve asla gözüne bakarak beyaz yalan dahi söylememeyi ilke edinen,Evdeki farklı bir yiyecek kokusunu duyupta özenecek komşulara ikramda bulunan, Taşınacak kışlık odunu, eşyası veya pazarlık filesine yardıma koşmayabakan,Mahelle kızları kardeş, yabancı kişiler karşısında mahallenin kabadayısı olan, bir gençlik yaşadık büyük şehirde. Okul hayatımızda bu günkü nesilden daha çok,Yurttaşlık,Adabımuaşeret,Dinbilgisi,Askerlikbilgisi,Vatan sevgisinin kutsallığı bilgisi aldık.(Paradan önce insanlık ön planda öğretildi.)Büyüklerimiz başımızın tacıydı,Huzur evi konusu yoktu. Kimsesizleri mahalleli bakamazsa Dulhaneye yatırırlar ve sık sık ziyaret edilirdi.(Şimdikiler Bayramı Tatil olarak düşlesinler, büyüklerin hüznünü düşünmesinler) Bir öğretmenimiz,Büyüğümüz, hele tanıdığımız bir doktorumuz geçerken koşup elini öpmeye çalışırdık,(Şimdiki barbarlığı rüyamızda bile görmemiştik:-halen bir kanun koruma olmaması ne acı)

Şimdiki aileler evladım teknolojiyi bebeklikten öğreniyor derken, İlerideki günlerin yalnızlığını,kanser ve göz hastalıkları yanında çocukluğumuzun,Gazozkapakları,Çelik çomak oyunlarını, Çemberçevirmeyi,Seksekoynamayı, ipatlamayı, uçurtmayı kendimiz yaparken bireysel beceri ve paylaşım mutluluğunu.dışarıda yemek yemenin özendirme ayıbı olduğunu,Okul ve işlerimize “eti senin kemiği benim yeterki eğit diye verilirken eve şikayet götürmediğimizi,Başörtülü,çarşaflı,Açıkbaşlı,köylü,fakir,gibi deyimlerimiz yoktu ve Bakkal amcamız evimizin sırdaşıydı.Bunlar gibi yüzlercesine doğal saygın paylaşım kurallarını üstelik İlk okuludahi bitirmemiş anne, baba, teyze,amca, dayılarımızöğretti.BizlerÜniversiteden önce Halk mektebinden diploma aldık.Bizlerde söz namustur,Bilgimizipaylaşmak,faydalı olmak namustur. Bizler her kesten önce Maskemize, Mesafe, temizlik, kalabalık ortam kurallarına dikkat eden, yaşımıza bakmadan halen bir bayana yer veren kuşağız.(Keşke siyasiler Mecliste bu yaşam kurallarımızı hatırlatma örneği olsalar)

HAŞMET DEMİRBİL’İN YAŞAMINDAN…