BELKİ DE SORUN BİZDE!
Ne istediğini bilen bir toplum yetiştirmek kimlerin sıkıntısı? Anne babaların mı çevrenin mi arkadaşlarının mı yoksa sistemin sıkıntısı mı? Okullarda görülen eğitim yetersiz mi? Ezber sistemi bozulmalı mı yoksa? Şafak sökmeden sırtlarında kocaman sırt çantası boyundan büyük küçük çocukların! Peki anne babalar ne kadar yardımcı olabiliyorlar onlara? Gerçekten ne hissettiğini neler istediğini biliyor muyuz çocuklarımızın? Başarı sınavda aldığı yüksek not mu? Yoksa gerçekten istediğini başardığında onunla paylaştığımız sevinç mi? Belki de ilk baştan başlıyor mutsuz bireyler olma sebeplerimiz! Hiç fark etmediğimiz mecbur bırakıldığımız için... Yeterlilik sınavdan aldığımız not olmadığını insani değerimizi iyi anlayabildiği, yaşamak için nedenlerimiz olduğunu, istediği yoldan gidebilmenin de asıl başarı olduğunu belki birgün anlatabilir, yaşayabilir, yaşatabiliriz... Okunmayan yüzlerce kitap, aksesuar olarak raflarda toz tutarken belki de biz hala neden diyoruz! Umut; her zaman vardır belki de son bir ihtimal son bir defa diyerek alıştırabiliriz kendimizi, çocuklarımızı! Bir insan bir dünya demektir. Dünyanın iyiliği için okumalıyız ki insanın umut olduğunu anlayabilelim!
FATOŞ AKŞİ SAYIM