“ERKEK(ÇE)LİK”

YA DA

“ERKEKLİK TASLAMAK!”

25 Kasım, Kadına Yönelik Şiddete Karşı

Uluslararası Mücadele Günü”ydü.

Bu yüzden konu güncel ve de “muaccel.”

Eski dilde muaccel, “acil olan” demek.

Acil olma özelliği gösteren, demek.

Güncelden yola çıkılırsa,

nedir “acil” olan peki?

Acı ama çok gerçek:

Kadın cinayetleri!

Katledilmeleri!

Öldürülmeleri!

Evet, bu ülkenin, bu toplumun

bir süreden beri, hemen her gün,

herhangi bir yerinde, mahallesinde,

köyünde, kentinde, iş yerinde, evinde,

gizli-aleni, açıkta- kuytu bir köşesinde,

birden çok kadın hunharca öldürülmekte.

Çocuk, genç ya da yaşlı, evli ya da bekar;

yoksul-varlıklı, çalışan veya çalışmayan;

eğitimli-eğitimsiz,muhafazakar-modern,

her gün en az bir “kadın”katledilmekte.

Ayırt edici bir özelliği görünmemekte.

Ortak özellik “kadın” olması sadece.

Peki, nedir;  nasıl  bir haldir bu?

Bu bir “çıldırma” durumu mu?

Toplumun canavarlaşması mı?

Erkeklerin  “cani” olması mı?

Sosyal ve kültürel olmak üzere

Bir çok neden ileri sürülmekte.

Anlatılıp, sayılıp dökülmekte.

Kesin olan şu ki, kadınlarla

erkeklerin amansız kavgası,

tutuşması değil bu.

Cinsiyetler çatışması değil bu.

Bir “çeşit erkek” tarafından,

kadının katledilmesidir bu.

Bir ‘cins’ erkek tarafından

kadını vuran cinayettir bu.

Peki ne “çeşit” erkek bu?

Peki ne “cins” erkek bu?

İşte “soru(n)” da bu!

Yazının başlığındaki ifadedeki gibi,

toplumun yaşamında egemen olan

“erkek” midir “erkek(çe)lik” mi?

Kritik olan soru, bu görünmekte.

“Erkek egemen” toplum denilirse,

“çoğunlukçu hakimiyet” gibi olur.

Niceliğe dayalı bir sorun gibi olur. 

“Erkek  egemen  toplum” yerine

Aslında “erkeklik egemen toplum”

veya “erkekçelik” egemen olan bir

toplum denilmesi daha uygundur.

Çünkü  “erkeklik” doğal olarak

bir cinsi, bir cinsiyeti belirtirken;

“erkeklik taslamak” diye anılan

ve doğal  olmayan “erkekçelik”

ise sonradan oluşan yapay bir

davranış ve söylem kültürünü,

bir alışkanlığı, bir anlayışı ve

bir tavrı ifade etmektedir.

Bu, yapay ve değişkendir.

Baskıcı ve ötekileştiricidir.

Uygun bulmadığı her şeye,

herkese karşı potansiyel

olarak, şiddet eğilimlidir.

Zorlayıcı ve üstünlükçü

hatta ezici özellikli olan

ayrımcı ya da cinsiyetçi

karakterinin sonuçları

itibariyle negatiftir;

tekçidir, tekelcidir.

Kendinin dışındakini,

Öbürünü ve diğerini

görmezlikten gelir.

Eşitlikçi değildir.

Zarar vericidir;

yok edicidir.

“Erkeklik-erkekçelik”  taslayan

“erkeklik egemen olan toplum”da,

kadının ‘bedeni’ vardır; adı yoktur.

Kadının bedeni de, kendisi için değil;

“erkek(çe)lik egemen toplum”undur.

Ne  varsa da  değerli olan, yaşamda

“erkekçe” olan,”erkeklik taslayan”

her şeye ve  her yere  hakim olan

zihniyetin ve gücün elinde olur.

Ekonomiden siyasete, evden işe,

mahalleden sokaklara, meydana,

yönetimden, mirasa, zenginliğe;

giyimden görünüme, evlilikten

aileye; kültürden geleneklere

kadar her şey ve de her yer,

“erkek(çe)lik” egemen olan,

“erkek(çe)lik”le davranan,

“erkek(çe)lik taslayan

toplumun tekelinde olur.

Ülkemizde özellikle kadına

yönelik olan bu cinayetlerin

işlenmesinde bu geri zihniyet

büyük ölçüde sorumludur.

İnsanlık dışı olan bu geri

zihniyetin mayalanmasında,

aktarılmasında, muhafaza

edilip yaygınlaşmasında,

her iki cinsin de çeşitli

nedenlerden kaynaklı

payının bulunduğu da

acı bir gerçekliktir.

Daha sonraki yazının

konusu bu nedenle

“sünnet töreni”dir.

Çok dikkat çekicidir!

YAVUZ CEMİL YAVUZ