Bugün “dünyanın” 8 Mart’ı.

Kaynağı olan kadın işçiler katliamın

bugün164.Yıl’ı.

Dünya Emekçi Kadınlar Günü

ilanının 111.Yıl’ı.

Türkiye’de ise tam 100.Yıl’ı.

Birleşmiş Milletler’in Dünya

Kadınlar Günü ilanının 44.Yıl’ı.

Dünya durdukça var olacak çünkü

kadın yaşamın devamı, canı, anlamı…

8 Martlara, dünyanın kadınları,

cins ayrımcılığına, sömürüye ve

eşitsizliğe karşı, bütün haklarda

eşitlik talebi ile hem mücadelenin

sembolü olarak bakmakta hem de 

meydanlarda el ele kutlamakta.

Haklılıkla kararlılığını haykırmakta.

Ülkemizde özellikle son yıllarda

olmak üzere, kadına karşı vahşice

olduğu kadar; hem insanlık dışı,

hem insanlık için yüz karası olan

bir facia sürmekte.

Öylesine bir facia ki bu, kadına

yönelik olarak işlenen yaygın ve

genişleyen, gittikçe şiddetlenen,

dahası vahşetlenen; patlayıcılarla,

bıçak, nacak ve baltalarla vurarak,

boğarak, yakarak öldürme ya da

yaralama ve sakat bırakma…

Her geçen gün, her geçen yıl,

bu vahşetin yükselişi artmakta.

Üstelik bu vahşet hem devletin,

hem milletin hem de hepimizin,

her birimizin gözleri önünde,

gözümüz baka baka olmakta.

Peki bu “milli vahşet” karşısında,

yapılan ve alınan önlem nedir?

Evet, koskocaman bir hiçtir!

Hiçbir şey değişmemektedir.

Her gün ülkenin bir yerinde,

en az bir kadın vahşice

katledilmektedir.

Peki, olması gereken nedir?

Yapılması gerekenler nedir?

En başta, özellikle kadınlar,

bilinçlenip örgütlenmelidir ve

örgütleyip bilinçlendirmelidir.

8 Martlar işte bunun içindir.

Her 8 Mart geçen bir yılın

muhasebesi; öndeki yılın

yeni mücadele eşiğidir.

Toplanıp dağılma için

değildir.

Yeter mi, elbette yetmez!

Tüm haklarda eşitlik adına,

dünyaya getirilen her insan,

ta çocukluktan başlayarak,

eşitlikçi bilinçlendirilerek

ailede yetiştirilmelidir.

Kadınla erkeğin farklılığı ile,

haklarda eşitliğinin aynılığı,

öncelikle babada ve annede,

mutlaka içselleştirilmelidir.

Sünnet “törenlerine” dikkat!

Sünneti, operasyonel işlemin

dışına taşırıp, erkekliğin ve de

cinsiyetçiliğin öne çıkarılması;

erkekliğin kutsanması, özel

olması anlamı yüklenerek

eline sopa, asa vs verilerek,

erkekliğin üstün tutulması,

mutlaka terk edilmelidir.

Özellikle ve en başta anne,

abla ve de kız kardeşlerin;

nine, hala ve de teyzelerin

yani en yakın tüm dişilerin,

bu törenlerdeki rollerinin,

erkekliği öncelemelerinin,

övgüler düzenlemelerinin,

kadın aleyhine bir kültürü,

sünnet törenleri adı altında

tazeleyip sürdürmelerinin,

mutlaka ama mutlaka,

önüne geçilmelidir.

“Erkeğin malı meydandadır.”

“Kadın, erkeğin elinin kiridir.”

“Erkektir, ne yapsa yeridir.”

gibi hurafaları ve saçmalıkları,

özellikle kadının zihin dilinden

erkek çocuklarınınsa zihninden

temizlenmesi için mücadele ve

etkili bir savaşım verilmelidir.

Kısaca, kadın-erkek; oğlan-kız,

bireylerin ve bütün toplumun

zihin haritasından özellikle ve

öncelikle cinsiyetçi ayrımcılık,

ne yapıp edip temizlenmelidir.

Bunun için durup dinlenmeden,

somut, ve elle tutulur taleplerle,

ısrarlı, inatlı, kararlı, etkin ve

topyekün yaygın, etkili, ısrarlı

bir mücadele hattı çizilmelidir.

Her yıl 8 Martlarda sadece,

toplanıp dağılarak, mesajlar

vermelerin yanı sıra ayrıca,

sürekli, yaygın mücadele için

örgütlü mücadelenin alanı

genişletilmelidir.

Çünkü bütün bu noktalardan

hareketle, başka yolu kalmadığı,

bulunmadığı ve de olmadığı

artık hayatla tam sabittir.

Bu yüzden 8 Mart tamam;

9 marttan başlayan,

yaşamın her yanına

ve bütün yıla yayılan

(sünnet törenlerine,

sünnet düğünlerine

selam, demeden)

mücadeleye devam…

Bugün 8 Mart’ta,

alanlara çıkan ve

çıkamayan bütün

kadınlara saygı, selam…

YAVUZ CEMİL YAVUZ