Bu haber 594 kere okunmuş. 24.02.2019 Pazar 10:59

Paylaş Tweetle Paylaş Yorum Yap

Bursa’nın ünlü bir iş adımı olarak Fotoğraf dünyasına yakın bir zamanda girmesine rağmen fotoğraf duayen hocaların göz bebeği olan Faik Kaplan Sosyal sorumluluk projeleri konu alarak gerçekleştirdiği Fotoğraf sergileriyle Türkiye’mizde sevilen önde gelen isimlerden biri oldu. Türkiye’mizin kanayan yarası ‘Çocuk Gelinler’den sonra Engelli vatandaşlarımızın duygularına ses olmayı 3 yıllık proje çalışması olarak gerçekleştirip muhteşem bir galada 3 ayrı kişinin yaşam öyküsünü de kısa film olarak sanat severlere sunarken çok duygusal anlar yaşanıldı.. (KAHRAMANLARIMIZIN YAŞAM ÇEKİMLERİ HAVRAN VE AKÇAY DA DOĞAL YAŞAMLARINDA GERÇEKLEŞTİRİLMİŞTİR) Faik bey çalışmalarını şöyle dile getirdi: “Peki siz hiç düşündünüz mü bir engellinin tekerlekli sandalye alacak parası olmadığı anlar, birilerin menfaati doğrultusunda o sandalyeyi almak için boyun eğen ruh hali, Kurdele kesilerek, insanların alkış tutarak, şov yapılarak birilerine yardım edilmesini, gazetelerin 3. sahifelerinde konu olmasını ben pek etik bulmuyorum. Hepimiz günlük hayatta onlarla karşılaşırız onların ne tür sorunları olduklarını, empati kurmadan yanlarından geçeriz. Sesimizi duymayan işitme engelliler, yan yana gelemediğimiz fiziksel engelliler, aklımıza gelmeyen zihinsel engelliler için yola koyuldum. Yol arkadaşlarım, Fotoğraf dünyasından Leyla Emektar, Ufuk Kıray, Uzman Psikolog Saliha Türksöz Kaplan ile kafa kafaya verdik amacımız engelli dostlara empati bir bakış acısıyla mağduriyetlerini değil güçlü, sevecen yönlerini gösterebilmekti. Toplumun bakış ve düşünce acısını bir nebzede olsa değişimine katkıda bulunmaktı. İşte bu nedenle özellikle insan figürü kullanmamaya özen gösterdim. Kullandıkları araç ve gereçlerle önce çizim tasarımları yapıp Nesnel Empati ile onlara acıma yerine Empati kurmanızı istedim. Amacımız neler yapamadıklarını değil, hayallerinde neler yapmayı hedeflediklerini, başarıya giden yoların kilometre taşlarını göstermeyi hedefledik. Bu günden itibaren düşünelim lütfen, bizim yapmamız gerektiği halde yapmadığımız Mimari düzenlemeler, nedeniyle yaşamlarını 4 duvar arasında geçirdiklerini, bir bebek arabası, Bisiklet veya beyaz Baston yollarının Saygısızca bir araç parkıyla, Elektrik direğiyle veya rampası olmayan dik bir setle ne kadar zorlaştırdığımızı, Demokratik, layık ve insan haklarına saygılı bir toplumdan uzak yaşadığımızı, empati kuramadığımızı lütfen bir düşünelim. Her birimizin tek tek bu değişimin gerçekleşmesinde üzerimize düşen vazifelerimiz olduğunu benimsemek mecburiyetindeyiz. Her hangi bir sebeple o kişilerden biride bizde olabiliriz veya bir yakınımız olabilir. Sheakpeare’in dediği gibi, ‘HİÇ KİMSE DUYMAK İSTEMİYEN BİRİ KADAR SAĞIR OLAMAZ.’ Bu günden itibaren onların sesi olarak “DUYMAK VE ANLAMAK UMUDUYLA…………