Doğa-yaşam kendi içinde sürekli

bir değişim-dönüşüm içindedir.

Kıştan bahara ve yaza;

sonbahara bu değişim

hep sürmektedir ve

hep sürecektir de.

Böylece aslında doğa kendisini

yenileyerek dengelemektedir.

Sonuçta her değişim-dönüşüm

kendi içinde bir yenilenmedir.

Bu kaçınılmaz, engellenemezdir.

İnsanlar da tüm canlılar ve bitkiler

gibi bu değişimden etkilenmektedir.

İnsanlar hem etkilenmekte hem de

bu değişimden büyülenmektedir.

Bu nedenledir ki “büyük insanlık”

var olduğundan beri doğadaki bu

değişime-dönüşüme uygun  olarak

hep bir değişim-dönüşüm içindedir.

Çünkü her şey bu değişimin ve

dönüşümün içinde gizlidir.

Toplumlardaki bu değişimler çeşitli

yollarla bir süreliğine geciktirilse de,

önüne geçmek mümkün değildir.

Bu bir sel gibidir, bunun önüne,

istenilse de geçilememektedir.

Önüne geçmek istenilse de,

bu beyhudedir ve nafiledir.

Çünkü bu yenilenmeyle,

toplum hem kendini

yeniden üretecektir

hem de var edecektir.

Ülkeler de, ülkelerin başındaki

iktidarlar, yöneten hükümetler,

ülkede hüküm süren siyasetler,

alışılmış yönetici siyasetçiler de,

beş yıl, on-on beş, yirmi, otuz yıl

sürse de bu değişime-dönüşüme

er geç boyun eğeceklerdir.

Çünkü aynı hakim partiler, kişiler,

aynı iktidar ve aynı hükümetler,

giderek heyecanlarını kaybedip,

dinamizmini de yitirmektedir.

Yenilikçilikleri de bitmektedir.

Motivasyonları düşmektedir;

giderek de tükenmektedir.

Özünü de kaybetmektedir;

yani artık eskimektedir.

Yüzü de eskimektedir,

sözü de eskimektedir;

çok şey çürümektedir.

En kötüsü de bundan,

bu bitip tükenmeden,

ülkedeki hemen her şey

daha çok etkilenmektedir.

Bu eğer fark edilmez ya da

görmezden gelinirse, bu kez

halk, millet kaybetmektedir.

Memleket zarar görmektedir.

Yurttaşlar kaybetmektedir,

bireyler kaybetmektedir.

Gençler kaybetmektedir.

O halde ve öyleyse,

halkın kaybetmeye,

milletin kaybetmeye,

başladığı bir memlekette;

eskiyen iktidarlar-hükümetler;

yönetici siyaset ve siyasetçiler;

ülkenin kaderine hükmedenler,

değişimin-dönüşümün gücüne,

memlekete hayrına olduğuna

inanarak, artık gereğini yerine

getirmelidirler.

Değişime  boyun  eğmelidirler.

Dönüşüme direnmemelidirler.

Kalmakta inat etmemelidirler.

Toplumdaki  değişim talebini,

toplumdaki dönüşüm isteğini

artık görmelidirler.

Geldiklerinde yeniyken artık

eskidir ve yeni karşısında ısrar

etmemelidirler.

Bu ısrardan sadece memleket

ve millet zarar görecektir.

Gelen elbet gidecektir;

bu böyle sürecektir.

Velhasıl, yenilenme,

yaşamın döngüsüdür.

Değişim ve dönüşüm

büyülüdür.

Önemli olan bu değişimin

yönüdür.

Daima ve hep ileriye-iyiye;

doğruya-güzele doğru olan

değişim-dönüşüm, gelişmedir.

Gelişme ise hem memleket ve

hem de millet için vazgeçilmez

bir özelliktir.

Bugün gelinen noktada ülkenin

önünde görünense, bir değişime,

dönüşüme doğru artık yönelmekte

olduğudur.

Bu değişim ve dönüşümün de millet

memleket için çok hayırlı olduğudur.

Ülkede bunca sorun birikmişken,

her geçen gün yeni sorunlar da

eklenmektedir.

İktidar sorunları çözme gücünü,

yeteneğini ve en önemlisi de

toplumdaki güvenini de

yitirmektedir.

Türkiye değişime gebedir.

Seçimle gelen, seçimle

gitmelidir.

Demokrasi tek yoldur.

Sandık uğurludur.

Tek çıkış yoludur.

YAVUZ CEMİL YAVUZ