Bu haber 250 kere okunmuş. 29/11/2022

Paylaş Tweetle Paylaş Yorum Yap

Artık gerçekten inanır oldum.İnsanın ruh durumuna göre şekilleniyor sanki hayatı. Düşündüğünüz bir şey ani olarak çıkar karşınıza evet aradığım bu! dersiniz. Bende bu günlerde ne kadar çok beklemekle ilgili köşe yazıları ve kitapla karşılaşıyorum. Ve farkına varıyorum. Evet diyorum düşüncelerimde dolanan şey beklemekti. Bende bekliyorum. Ama neyi? Çocukluğuma gidiyorum. Daha dört, beş yaşlarındayken dedemin çiftliğe gelmesini, bana bisküvi getirmesini beklerdim. Bekletirdim sonrada bisküvileri, kemirerek yerdim bitmemesini beklerdim. Bayramlarda elime yakılan kınaların tutmasını beklerdim heyecanla, sabaha kadar, yarı uyanık rüyalarıma girerdi hep tutmadıkları. Çocuk aklımla büyüttüğüm beklentilerim, şimdi ne kadarda küçülmüşlerdi. Büyüdüm ama şimdide bekliyorum. Mesela mutlu olmayı, daha çok para kazanıp seyahat etmeyi, insanların barış,huzur dolu bir dünyada medenice yaşayacağı günleri, insanların taşıdığı etiketlerle değil,insan oldukları için muamele görmelerini daha neler, neler bekliyorum bir bilseniz? Bu sabah sessiz bir kahkahanın takılı kaldığını fark ettim aklımda ve bekliyordum tekrarlanmasını. Kulağım telefonda buğulu bir sese duyduğum özlemdi beni bekleten. Bana göre ucuz,basitti belki…! Ama hiç basit olsa,ucuz olsa sakınılır mıydı?

Beklentiler bu kadar sıradan olsa beklenir miydi?İlla da alacağım diye peşine düşülür müydü hiç? İnsanız ya aldıklarımızın doyumsuzluğu ile elde edeceğimiz umudunun cazipliği arasında bocalar dururuz. Hiç vaktimizin olmadığı anlarda bile bekliyoruzdur. Öyle kaybederiz ki beklentiler içinde kendimizi,elimizdekilerin farkına varıp tadını çıkarmayı bile düşünemeyiz çoğu zaman. Yaşadığımız 20li,30lu,40lı hatta 50’li yaşların özlemini duyarız,geri dönmektir umudumuz tekrar o günlere,hatırlar hayıflanırız,ama bıçak gibi keskin bir gerçek vardır önümüzde içimizi acıtan,bir yaşanmışlık boğulur keşkeler içinde telafisi olmayan. Aslında o günlerin kıymetini bilmeden yaşadığımızdır bize koyan.

Birde tatmışsanız en acısını,en dönülmezini daha bir kıymetlenir gözünüzde hayat beklide ders almışsınızdır kimbilir. ”Öğüt zamanında yenmemiş ekmeği başkasına bayat yedirme denemesidir” der Özdemir Asaf. O yüzden hep nasihat ederiz, kendi hayatımızda es geç tiklerimiz, başkaları tarafından es geçilmesin isteriz. Aslında o kadar bencilizdir ki! Bazen, esirgediğimiz, zamanında tanımadığımız küçük fırsatların pişmanlığıdır bu nasihat, birazda geç kalmanın bilincinde olmak. Zaten hiç tutulmaz, bir kaç zaman sonra unutulur. Dünya döngüsü yine içine alır bizi ve çaktırmadan tüketir ömrümüzü. Nefes almanın bile bize verilen bir lütuf olduğunu düşünemeyiz. Yürümenin, görebilmenin, duyabilmenin bir mucizeyi gerçekleştirmek olduğu hiç geçmez aklımızdan, ancak yitirdiğimizde anlarız bazı değerlerin kıymetini. Yalnız başına banyo yapmak,hatta tuvalete gitmek bile nasıl büyük bir mucizedir bilseniz aslında... Sürekli şikayet ederiz neredeyse şükredecek hiçbir şey bulunmaz hayatımızda. Bir düşünebilsek sahip olduklarımıza şükretmeye kalksak, ömrümüzün yetmeyeceğini.O zaman daha bir farkında yaşamaz mıydık hayatı? Esirgemezdik sevdiklerimizden sıcak bir buseyi, sıkı bir sarılmayı, bekletmezdik belki de,beklenti içinde olduklarını bildiğimizden, sunardık Verebileceklerimizi… Belki de bir daha beklemezler ya da siz bulamazsınız gittiğinizde kim bilir… Daha az beklemekte saklıdır, mutlu bir hayatın sırrı, Daha çok verebilmekte, becerebilirsek eğer…

Imsulã

FATMA AKER