Bu haber 579 kere okunmuş. 18/11/2022

Paylaş Tweetle Paylaş Yorum Yap

Bir varmış bir yokmuş bir zamanlar hiç batmayan bir güneş varmış. Kainatta tüm gezegenlerin bir sorumluluğu olurmuş. Güneş’in sorumluluğu da Dünya’yı aydınlatmak ve ısıtmakmış. Güneş bu sorumluluğu o kadar ciddiye alıyormuş ki hiç dinlenmeden çalışıyormuş; fakat bu durum onu gerçekten çok yoruyormuş. Kendisi de bu durumdan hiç mutlu değilmiş; ama dinlenmeye gittiğinde dünyayı kimin aydınlatıp ısıtacağını bilmediği için bir türlü dinlenmeye gidemiyormuş. Günlerden bir gün Güneş artık daha fazla dayanamamış ve en sonunda gözleri kapanıvermiş. Derin bir uykuya dalmış. Bunun üzerine Güneş her zaman takip ettiği yoldan çıkmış ve dünyaya yaklaşmaya başlamış. Dünyadaki tüm canlılar Güneş’i çok seviyormuş; lakin onun yakınlaşmaya başlaması dünyadaki canlıların yaşamını zorlaştırmaya başlamış. Canlılar fazla sıcaklardan dolayı aşırı halsizleşmişler, çok yorgunlarmış. Hiçbir canlı artık eskisi gibi hareket edemiyormuş. Herkes yuvalarına çekilmiş; fakat yuvaların içi bile çok sıcakmış. En sonunda yeryüzünde fazla ısınmadan dolayı bitkiler alev almaya başlamış. Sonra bu yangınlar büyümeye başlamış. Alevler dünyadaki ormanlara ve canlılara gerçekten zarar veriyormuş. Pek çok canlı yangınlarda zarar görmemek için başka bölgelere gitmiş.  Dünyadaki canlılar bu durumun adını ‘‘Küresel Isınma’’ koymuşlar. İyi kalpli ve cesur olan tüm canlılar yangınları söndürmek için mücadele etmeye başlamış. Dünya ise ev sahipliği yaptığı canlıların ne kadar zor durumda kaldığını görüp çok üzülüyormuş. Güneşi uyandırmanın bir yolu olmalı diyormuş. Bu sırada yeryüzündeki dumanlar dünyayı çok etkilemiş ve onu öksürtmeye başlamış. Dünya o kadar güçlü öksürüyormuş ki en sonunda bu güçlü öksürükler Güneş’in uyanmasını sağlamış. Güneş dünyadan yükselen dumanları görünce hemen uzaklaşıp eski yerine gitmiş. Dünyadaki canlıların mücadelesi neticesinde tüm yangınlarda söndürülmüş. Dünya Güneş’e: ‘‘Güneş kardeş artık hiç batmadan beni aydınlatmayı ve ısıtmayı bırakmalısın. Bak çok yoruluyorsun ve bunun sonucunda ise bana ve üzerimde yaşayan canlılara istemeden daha büyük zararlar veriyorsun’’ demiş. Güneş Dünya’ya: ‘‘Haklısın Dünya kardeş ama ben dinlenmeye çekildiğimde seni kim aydınlatıp ısıtacak diye düşünüyorum’’ demiş. Dünyada Güneş’e: ‘‘Sen bilmiyor olabilirsin ama Ay diye bir uydum var benim. Sen geceleri dinlenmeye çekildiğinde o beni aydınlatabilir. Senin kadar ısısı olmayabilir ama benim biraz serinlemeye de ihtiyacım var, yoksa sıcaklar beni çok yoruyor’’ demiş. Güneş bunun üzerine Dünya’nın isteğini yerine getirmeye karar vermiş. Akşam olmaya yakın Dünya’dan uzaklaşıp dinlenme yerine geçmiş. Ay ise hemen gelmiş ve Dünya’yı aydınlatmaya başlamış. Sabah olmasına yakın Güneş dinlenmiş bir şekilde uyanıp ayın yerini almış. Böylelikle Dünya ve üzerinde yaşayan canlılarda çok mutlu olmuşlar. Dünya eski canlılığına geri kavuşmuş. Güneşte dinlenme fırsatı bulduğu için kendisini çok daha iyi hissediyormuş. Böylelikle yeryüzündeki yangınlarda son bulmuş. Bundan böyle tüm gezegenler sağlıklı ve mutlu bir şekilde birlikte yaşamaya devam etmiş.

MEHMET ÇAĞ

PSİKOLOG